Modlitwa w rodzinie w Wielki Czwartek
Rodzina gromadzi się wokół stołu nakrytego białym obrusem. Na środku stołu kładziemy krzyż
(lub obraz Jezusa), egzemplarz Pisma Świętego (zaznaczamy fragment z Ewangelii św. Jana –
J 13, 1-15), obok jedną, dużą świecę (na razie zgaszona, zapalimy ją na początku nabożeństwa),
obok zapałki. Jeśli w domu są dzieci warto po przeczytaniu Ewangelii i komentarza papieża
Franciszka porozmawiać z nimi o usłyszanym słowie. Nabożeństwo prowadzi ojciec rodziny
lub inna starsza osoba. Prowadzący ma wydrukowany tekst nabożeństwa
(literka „P” – Prowadzący, pozostali członkowie wspólnoty oznaczeni literką „W” – Wierni).
1. Słuchanie i rozważanie Słowa. Wszyscy stoją wokół stołu
P: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
P: Światło Chrystusa (zapalenie świecy)
W: Bogu niech będą dzięki
P: Jezu Chryste, Ty powiedziałeś: „Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Moje imię, tam
jestem pośród nich” (Mt 18, 20). Wierzymy, że jesteś tu teraz pośród nas. Jesteś też obecny
w swoim słowie. Daj nam Ducha Świętego, abyśmy z wiarą przyjęli Twoją Ewangelię
i kierowali się nią w codzienności.
Ojcze nasz …
P: Usiądźmy. Gromadzimy się w ten wieczór Wielkiego Czwartku, by razem z całym
Kościołem obchodzić pamiątkę tego dnia, w którym nasz Pan Jezus zasiadł ze swoimi uczniami
do Ostatniej Wieczerzy. Wtedy to umył apostołom nogi, zostawiając nam przykład miłości
wzajemnej i ustanowił dla nas sakrament Eucharystii i kapłaństwa. Z wdzięcznością za te dary
wysłuchajmy fragmentu z Ewangelii św. Jana, który opisuje to wydarzenie.
Wyznaczona wcześniej osoba lub prowadzący czyta z Biblii fragment Ewangelii św. Jana
(J 13, 1-15)
P: Teraz posłuchajmy rozważania papieża Franciszka:
Wysłuchaliśmy tego, co Jezus uczynił podczas Ostatniej Wieczerzy. Jest to gest pożegnania, jest
jakby dziedzictwem, które nam zostawia. On jest Bogiem, a stał się sługą, naszym służącym.
I takie jest to dziedzictwo: również wy macie być sługami dla siebie nawzajem. A On poszedł tą
drogą z miłości: także wy macie miłować się wzajemnie i służyć sobie w miłości. Oto spuścizna,
którą pozostawił nam Jezus.
I ten gest umycia nóg ma wymowę symboliczną – wykonywali go niewolnicy, słudzy
współbiesiadnikom, ludziom, którzy zasiadali do obiadu czy kolacji, gdyż wszystkie drogi były
wówczas ziemne, toteż gdy ludzie przychodzili do domu, trzeba było je umyć. I Jezus wykonuje
gest, robi coś, co było zadaniem niewolnika, sługi i to pozostawia nam jako swoją spuściznę.
My mamy być sługami dla siebie nawzajem.
(Franciszek, fragment homilii podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, 17.04.2014 r.)
2
Jeśli chcemy i mamy czas, można teraz przez chwilę porozmawiać na temat usłyszanego słowa,
zwłaszcza z dziećmi. Można pytać dzieci, co zapamiętały z czytań, wyjaśnić krótko, co dziś
świętujemy, czego nas uczy Jezus. Dorośli też mogą się podzielić.
2. Modlitwa powszechna
P: Powstańmy. Odpowiadając na wysłuchane przed chwilą Boże Słowo zanośmy nasze
modlitwy do Ojca w niebie:
P: Powierzamy Ci, Panie Twój Kościół. Niech w tym trudnym czasie będzie dla świata znakiem
jedności i miłości. Ciebie prosimy …
W: Wysłuchaj nas Panie
P: Powierzamy Ci, Panie papieża Franciszka, biskupów, szczególnie biskupa Romana, naszych
księży. Niech cieszą się Twoją bliskością i życzliwością ludzi. Ciebie prosimy …
W: Wysłuchaj nas Panie
P: Powierzamy Ci, Panie chorych, zarażonych koronawirusem oraz wszystkich, którzy im
pomagają i leczą. Błogosław ich, przywróć im pokój serca i zdrowie. Ciebie prosimy …
W: Wysłuchaj nas Panie
P: Powierzamy Ci, Panie wszystkich młodych. Niech odważnie idą za Tobą i otwartym sercem
odpowiadają na powołanie, szczególnie do kapłaństwa. Ciebie prosimy …
W: Wysłuchaj nas Panie
P: Powierzamy Ci, Panie wszystkich zmarłych, także na skutek epidemii. Niech oglądają Twoje
oblicze w niebie. Ciebie prosimy …
W: Wysłuchaj nas Panie
P: Powierzamy Ci, Panie nas samych. Daj nam swego Ducha, byśmy wzajemnie się miłowali
tak, jak Ty nas umiłowałeś. Ciebie prosimy …
W: Wysłuchaj nas Panie
Można dodać własne intencje i wypowiedzieć je teraz głośno
P: Wysłuchaj Ojcze naszych próśb, które zanosimy do Ciebie przez Chrystusa Pana naszego.
Amen
P: Przebaczając sobie wzajemne urazy, które może były między nami, przekażmy sobie znak
pokoju. Przekazujemy sobie w rodzinie znak pokoju
3. Przyjęcie duchowo Komunii Św.
P: Ponieważ nie możemy być dzisiaj na Mszy Św. i przyjąć Jezusa pod postacią chleba, dlatego
przyjmiemy Go teraz duchowo. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do
komunii i nie uczestniczycie we Mszy Św., najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii
duchowej … Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. Na znak skruchy
za nasze grzechy i adoracji uklęknijmy.
P: Otwórzmy swoje serca przed Jezusem, tak jakby On był tu teraz obecny w Najświętszym
Sakramencie. Wołajmy wspólnie:
W: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata zmiłuj się nad nami
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata obdarz nas pokojem
P: Niech każdy w swoim sercu wzbudzi pragnienie przyjęcia Jezusa w Komunii Św. Możemy
w ciszy naszego serca mówić teraz: Przyjdź Panie Jezu (chwilka ciszy)
Módlmy się wspólnie:
P: Jezu mój! wierzę, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie.
Miłuję Cię nade wszystko i pragnę Cię posiadać w duszy mojej.
Ponieważ teraz nie mogę Cię przyjąć sakramentalnie,
przyjdź przynajmniej duchowo do serca mojego.
Obejmuję Cię jakobyś już do mnie przyszedł
i cały z Tobą się łączę,
nie dozwól, abym się miał oddalić od Ciebie.
(Św. Alfons Liguori, Nawiedzenia Przenajświętszego Sakramentu, Lublin 2002, s. 13-14)
P: Powstańmy i dziękujmy Bogu za każde dobro. Po każdym wezwaniu będziemy powtarzać:
Dziękujemy Ci, Panie
P: Dziękujemy Ci, Panie, że w Eucharystii zawsze jesteś z nami. W: Dziękujemy Ci, Panie
P: Dziękujemy Ci, Panie, że jest w nas tęsknota za pełnym uczestnictwem we Mszy Św.
P: Dziękujemy Ci, Panie za kapłanów, którzy sprawują dla nas sakramenty i głoszą Twoje
słowo
P: Dziękujemy Ci, Panie za sakrament małżeństwa, naszą rodzinę, wspólnotę
P: Dziękujemy Ci, Panie, że dajesz nam siłę do przetrwania tych trudnych dni
P: Dziękujemy Ci, Panie za lekarzy, pielęgniarki i wszystkich, którzy teraz służą chorym
P: Powierzmy się opiece Maryi – naszej Matki: Zdrowaś Maryjo …
P: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen
Każdy na sobie czyni znak krzyża, rodzice mogą teraz pobłogosławić swoje dzieci robiąc im
na czole krzyżyk
Opracowanie: Ks. Szczepan Kobielus
